جهت ایجاد اتصال گیردار تیر به ستون بدین ترتیب عمل می نمايند که یک ورق ( پلیت ) در بال فوقانی و یک ورق بر روی بال تحتانی تیر جوش می دهند. سپس تیر را بر روی نبشی نشیمن ستون قرار می دهند. این نبشی صرفا نقش تکیه گاهی و مونتاژ داشته و محاسباتی نمی باشد. بعد از قرارگیری تیر بر روی نبشی نشیمن ، نبشی نشيمن به ورق تحتانی و ورق تحتانی و فوقانی به ستون جوش داده می شود. سپس از نبشی های جان برای تکمیل اتصال گیرداری بهره می برند. این نبشی ها از يک طرف به جان تیر و از طرف دیگر به ستون جوش داده می شوند. این نبشی جهت ایجاد مقاومت پیچشی در تیر می باشد. المانهای محاسباتی این اتصال شامل نبشی های جان و ورق های اتصال فوقانی و تحتانی می باشند. نبشی های جان بر اساس برش ناشی از نیروی محوری و ورق ها نیز بر اساس لنگر ایجاد شده ، طراحی می شوند. گاها نيز دیده شده است که جهت تامین گیرداری بیشتر ، از لچکی در زیر نبشی نشیمن بهره می برند. شایان ذکر است که شرط لازم جهت ایجاد اتصال گیردار تیر به ستون ، بایستی تیر به بال ستون جوش داده شود. به همین دلیل ایجاد گیرداری در دو بعد در ستون های IPE غیر ممکن می باشد. جهت بهره گیری از اتصال گیردار ( قاب خمشی ) در دو جهت بایستی از مقاطع مرکب که دارای بال دو دو جهت ستون می باشد بهره برد .